Âşık Veysel’in Şiirlerinde Kozmik Unsurlar

İnsanlar, varoluşlarından itibaren çevrelerindeki olayların sebebi olarak gördükleri gökyüzü ve gökyüzüne ait cisimlere dair büyük bir hayranlık duymuş ve söz konusu olguları merak etmişlerdir. Çünkü gökyüzü; insanın doğasını, evreni anlamada önemli bir yere sahiptir. Edebiyat, müzik, resim gibi sanat dallarında gökyüzü ve gökyüzüne ait unsurlar sıklıkla kullanılan motifler durumundadır. Gökyüzü ve gökyüzündeki cisimler, başka bir deyişle kozmik unsurlar, şairlerin hayal güçlerini ve yaratıcılıklarını da etkilemiştir. Şairler, bu kozmik unsurları ilham kaynağı olarak görmüşlerdir. Kozmik âlem, Âşık Veysel’in şiirlerine bir kaynak teşkil eder. Kör olmadan önce gördüğü dünyanın kör olduktan sonra hapsolduğu karanlığında, kozmik unsurları; hayal gücünün yardımıyla kendi iç dünyasında şekillendirerek şiirlerine yansıtmıştır. Âşık Veysel’in şiirlerinde bir sembol olarak yer alan kozmik unsurlar, dünyanın güzelliği ve tabiatın büyüsünü anlamaya yönelik bir derinlik katmaktadır. Bu çalışmada Âşık Veysel’in şiirlerinde geçen kozmik unsurları incelemek için Dostlar Beni Hatırlasın adlı eserinden yararlanılmıştır. Âşık Veysel’in şiirlerindeki kozmik âleme dair unsurlar; gökyüzü, güneş ve yıldızlar, ay, karanlık (gece)-aydınlık (gündüz) başlıkları altında ele alınarak hermeneutik (yorum/anlam bilim) açıdan değerlendirilmiştir. Âşık Veysel, kozmik unsurları; doğa, evren ve insan arasındaki ilişkiyi anlatmak, evren ile insanın iç dünyası arasında derin bir ilişki kurmak, duygu ve anlam katmanı oluşturmak amacıyla kullanmakta kozmik unsurlar vasıtasıyla derin anlamlar ve imgeler yaratarak bunları insan duygularıyla çevrelemektedir. Bu yolla kozmik unsurlar onun şiirinde, insanın evrende var olma çabası ve anlam arayışını ifade eden semboller haline gelmektedir.