Tip 2 Diabetes Mellitus Hastalarında HbA1C Kontrollerine Göre İşitsel ve Vestibüler Fonksiyonların Değerlendirilmesi

Bu çalışmanın amacı Tip 2 diabetes mellitus (T2DM) hastalarının HbA1c seviyelerinin iyi ya da kötü kontrolünün işitsel ve vestibüler fonksiyonlar üzerine olan etkisini tespit etmektir. Çalışma gruplarına Dünya Sağlık Örgütü kriterlerine göre Tip 2 Diabetes Mellitus tanısı alan ve daha önce kulak hastalığı öyküsü olmayan HbA1c seviyelerine göre kötü kontrole sahip 16 ve iyi kontrole sahip 16 erişkin hasta (20-60 yaş) dahil edildi. Açlık kan şekeri (AKŞ) <130 mg/dl, HbA1c < %7 olan hastalar iyi kontrole sahip hastalar olarak değerlendirildi. Yaşa bağlı değişikliklerin işitme ve denge üzerindeki etkisini ekarte etmek için 60 yaş üstü hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastalara timpanometri testi, saf ses odyometri (SSO) testi, videonistagmografi (VNG) testi ve video head impuls test (vHIT) uygulandı. Türkçe geçerlilik ve güvenilirlik çalışması yapılmış baş dönmesi engellilik anketi ile katılımcıların yaşam kalitesi değerlendirildi. Saf ses odyometri sonuçlarında, kötü kontrole sahip katılımcıların sağ kulak hava yolu 250 Hz ve 6 kHz’ de, sol kulak hava yolu 4, 6 ve 8 kHz’ de ve 4 kHz sol kemik yolu eşikleri iyi kontrole sahip katılımcılara göre daha kötü elde edildiği görüldü. VNG testinde sadece sakkad testinde latans, hız ve doğruluk açısından değerlendirildiğinde verilerde gruplar arası sol göz latans ve hız yönünden anlamlı fark tespit edildi. T2DM’nin kötü kontrolü özellikle yüksek frekanslarda daha fazla işitme kaybına neden olabilir. Bulgularımıza göre T2DM hastalarının hem endokrin hem de odyolojik takipten geçmesi gerektiği görülmektedir.