Antroposen’de Türlerarası Adalet için Bir Model: Çalışma ve Ölüm Temelinde İnsan-Hayvan Ortaklıkları

Antroposen Çağı’nın öne çıkan bir özelliği bu tarihsel dönemde insanlar ve hayvanlar arasındaki sınırların bulanıklaşması veya ortadan kalkması olmuştur. Ancak insanlar ve hayvanlar arasındaki etkileşimlerin bu çağdaki insan medeniyetinin şekillenmesinde oynadığı önemli role ve Antroposen’in insanlar ve hayvanlar tarafından beraber yazılan bir tarih olmasına rağmen hayvanlar Antroposen çalışmaları içerisinde yakın zamana kadar yine insanmerkezci bir tutum nedeniyle göz ardı edilmişlerdir. Antroposen’de ve Antroposen sonrası dönemde türlerarası adaletin tesisi için felsefi bakış açılarında değişimlere ve yeni düşünce modellerine ihtiyaç vardır. Bu makalede türlerarası adaletin sağlanmasına yönelik olarak insan-hayvan ortaklıklarının ve benzerliklerinin çalışma ve ölüm pratikleri üzerinden ele alınması bir düşünce modeli olarak önerilmektedir. Çalışma bağlamındaki irdelemenin hem fiziksel / bedensel iş yapma anlamında hem de “semiyotik iş yükü” anlamında yapılmasının gerekliliği vurgulanmakta, ayrıca çalışma ve ölüm temelindeki insan-hayvan ortaklığının ve benzerliğinin seçilmiş kültürel ve edebî metinlerde “sanatsal” bir düzenlemeyle nasıl tasvir edildiği incelenmekte ve özellikle de edebiyatın çalışma ve ölüm pratikleri üzerinden türlerarası adaletin tesisine yönelik önemli ve dönüştürücü bir rol oynayabileceği seçilmiş örnekler üzerinden gösterilmekte ve tartışılmaktadır.