Mekânsal Kimliğinin Korunmasında Yerel Yönetimlerin Rolü: Mustafapaşa Örneği

Yerleşimler kuruluşlarından günümüze kadar sosyal, kültürel, ekonomik ve doğal faktörler çerçevesinde, farklı değişim ve dönüşümler geçirmişler ve bu evrim sonucunda, çevre ilişkisinin gelişmesi açısından büyük önem taşımaktadır. Özgün kimliği korunmuş yerleşim alanlarında, aidiyet duygusu gelişmekte, sosyal bir birlik oluşmakta mekânın kendine özgü bir kimliği oluşmuştur. Bu bağlamda, mekânsal kimlik çok bileşenli bir kavram olarak tanımlanabilmektedir. Günümüzde, yerleşim alanlarının özgün niteliklerinin korunması ve bu yönde doğru kararların alınması, bölgesel kalkınma, yerel kimliğin güçlenmesi, sosyo-kültürel değerlerin korunması ve insan- ve güçlü sosyal ilişkiler şekillenmektedir. Aynı zamanda, kalkınma ve turistik faaliyetler açısından, ulusal, bölgesel ve bireysel düzeyde ekonomik gelişmeler sağlanmaktadır. Son yıllarda, küreselleşme çağında, yerleşim alanları pek çok sosyo-kültürel, ekonomik, teknolojik ve politik faktörlerin etkileşimi sonucunda değişmektedirler ve bu değişiklikler Mekânsal kimliği olumsuz yönde etkilemektedir. Bu çalışma, mekânsal kimliğin bütüncül bir yaklaşım ile ele alınıp incelenmesini hedeflemektedir. Bu amaçla, doğal ve kültürel olarak zengin bir niteliğe sahip, Nevşehir ili, Ürgüp ilçesine bağlı, tarihi bir kasaba olan Mustafapaşa kasabasının kimliği analiz edilmiştir. Çalışmanın ilk aşamasında, kasabanın genel özellikleri, kalkınma projeleri ve koruma planları değerlendirilmiş, sonraki aşamada ise, kasabadaki yerel halk, turist ve öğrenciler ile anket çalışması yapılmıştır. Bu bağlamda, mekânsal kimliğin korunmasında, yerel yönetimlerin görevleri ve yetkileri ele alınmış, kasabanın kimliğinin korunmasında ve sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik olarak canlandırılmasında katılımcı bir sürecin gerekliliği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, özgün niteliklere sahip olan kasabanın kimliğinin güçlendirilmesi yönünde strateji ve öneriler geliştirilmiştir.