Otizm Spektrum Bozuklug?u Tanılı C?ocuklarda Baba-C?ocuk I?lis?kisinin Du?zeyi ve Babanın I?letis?im Becerilerinin C?ocug?un I?letis?im Becerilerine Sag?ladıg?ı Katkının I?ncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, otizm spektrum bozukluğuna sahip çocukların ailelerinde baba-çocuk ilişkisinin dil konuşma terapilerine ilişkin katkısının incelenmesidir. Türk literatüründe otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuk-ebeveyn etkileşimini inceleyen çalışmaların sınırlı olması nedeniyle, araştırma babalar ile sürdürülmüştür. Konunun ülkemiz literatüründe çok az yer alması dolayısıyla otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuğa sahip ebeveynlere yönelik önemli gelişmelere neden olabileceği, konunun akademik alana yeni bilgiler sağlayabileceği ve elde edilen bulguların bu konuda yeni yapılacak olan çalışmalara yön verebileceği düşünülmektedir. Araştırmada nicel araştırma yaklaşımlarından betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuğa babalar oluşturmaktadır. Kontrol grubu olarak da tipik gelişim gösteren çocukların babaları tercih edilmektedir. 176 katılımcı araştırmaya katılırken 88 otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuk babası, 88 tipik gelişim gösteren çocuk babası olarak gruplandırıldı. Araştırmanın verilerini “Ebeveyn Onam Formu”, “Demografik Bilgi Formu” ve araştırmacı tarafından hazırlanan “Ebeveyn Anket Soruları” oluşturmaktadır. Araştırma online bir şekilde yapılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde SPSS programı kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, frekans, yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma, Fisher's exact, Ki-kare testleri, Kolmogorov Smirnov testi ve Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, otizm tanılı çocuğa sahip babalar ile tipik gelişim gösteren çocuğa sahip babaların demografik bilgileri incelendiğinde medeni durum, eğitim durumu, meslek, çocuğun cinsiyeti arasında anlamlı fark bulunamamıştır. Dil-konuşma terapisi alma durumuna bakıldığında ise otizm tanısına sahip çocukların daha yoğun olarak dil terapisi aldığı sonucuna varılmıştır. Tipik gelişim gösteren babaların kendi babalık rollerini arkadaş yardımcı olarak tanımlaması otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuğu olan babalara istatistiksel oranda anlamlı olarak daha yüksektir. Tipik gelişim gösteren çocuğa sahip babalar ile otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuğa sahip babalar arasında iletişime geçme yolları incelendiğinde tipik gelişim gösteren grubun konuşarak iletişime geçme yolu istatistiksel oranda anlamlı olarak daha yüksektir. Ve araştırmaya bağlı olarak otizm spektrum bozukluğu tanılı çocuğa sahip babaların daha çekimser olduğu, çocuk gelişimine ayıracak zamanı bulamadığı, zamanları olsa dahi çevrenin otizmi anlamadığına yönelik sonuçlara varılmıştır.