Kalıcılık Gösteren Salgınlar Döneminde Korku Siyaseti

COVID-19, pandemi kısıtlamaları neticesinde tasarlanan yeni bir yasam biçiminin normal, hatta birçokları için yararlı hale geldigi ölçüde yetkililere, özellikle Batı’da küresel olarak yayılan ve kamusal yasamı sekillendiren korkunun siyasallastırılması noktasında bir fırsat saglamıstır. Bununla birlikte korku siyasetinin yükselisi ile paralel bir sekilde 20. yüzyılın baslıca ideolojilerine ve sorunlarına olan inanç sona ermis ve siyasi hareketler gelecege dair olumlu bir görüs olusturamamıstır.

Korku Siyaseti, omas Hobbes tarafından tanımlanan ve “Halk Saglıgı” olarak formüle edilen güvenlik karsılıgında halkı özgürlükten vazgeçmeye çagıran “Alternatif Yoktur” inancıyla sonuçlanan bir kaderciligi beslemistir. Gelecegimizin insan kontrolünün ötesinde güçler tarafından önceden belirlenmesine gerek yoktur ve virüs yasam biçimimizi sekillendirmemelidir. Halk saglıgı girisimcilerinin öngörülerinin aksine, gelecegin yapısı insan saglıgına yönelik bir tehdide karsı savunmaya indirgenemez. Nihayetinde yeni gerçekligimiz, kendimizi degisen dünyanın öznesi veya nesnesi olarak görüp görmedigimize göre belirlenecektir. Geçmiste oldugu gibi, krizler ve felaketler insanlık için daha iyi bir yasamın yaratılması adına bir fırsat saglayabilecektir.