Sosyal Belediyecilik Uygulamaları: Selçuklu Belediyesi Örneği

Sosyal belediyecilik; sosyal alanların planlanmasından düzenlenmesine kadar hizmet etmeyi görev edinmiş, destek verilmesi gerekli görülen kesimlere ve ekonomisi zayıf olan kimselere öncelik tanıyan, yerel yönetimlerde sosyalleştirmek, rehberlik etmek gibi görevler üstlenen yönetim modellerinin adıdır. Sosyal belediyecilik yapısı farklı zaman dilimleriyle değerlendirildiğinde, topluma yönelik belediyecilik faaliyetlerinin yenilenmiş belediyecilik anlayışına ait sosyal yapının güçlendirilmesi bağlamında yerelde gerçekleştirilen çalışmalar olduğu görülmektedir.

Sosyal belediyecilik kavramı incelendiğinde pratik yönüyle, sosyalliğin sadece sosyal yardımla sınırlı kalmadığı, kültürel ve sosyalleştirme hizmetlerine dönüştüğü anlaşılmaktadır. Özellikle gelişmişlik düzeyi yüksek belediyelerde bu eğilim dikkat çekicidir. Yatırım düzeyi ilerlemiş kentler klasik yol ve altyapı gibi görevlerini tamamlamış veya tamamlama aşamasına gelmiş olup, kaynaklarını sosyal belediyecilik çalışmaları doğrultusunda sosyal, sportif ve kültürel alan hizmetlerine yönlendirmektedir.

Selçuklu Belediyesi’nin yönetim birimleri ve saha çalışanları ile yapılan yarı yapılandırılmış mülakatlarda, 90’larda başlayan yeni belediyecilik anlayışı ile mevcut gelişmişlik düzeyi ve gelişim hedefleri ele alınmıştır. Bu bağlamda sosyo-kültürel ve sosyal adalet boyutunda eşitlik kavramı ve sosyal belediyecilik uygulamalarının işlevselliği ile hizmet alan grupların geri bildirimleri analiz edilmiştir.

Araştırmada, nitel olgu deseni kullanılmıştır. Selçuklu Belediyesi’nin sosyal belediyecilik uygulamaları, yardımdan ziyade bireylerin—özellikle gençler, kadınlar, engelliler ve yaşlılar—sosyo-ekonomik gelişimini hedeflemektedir. Mülakat bulguları organizasyonda merkezi bir otorite eksikliğini göstermiş, özgün çalışmalar yapılsa da seviye belirleme ve karar alma süreçlerinde boşluklar saptanmıştır.